رفتار رئولوژیکی جریان مخلوط صمغ دانه ریحان با صمغ‌های گوار و لوبیای لوکاست

خصوصیات رئولوژیکی رفتار جریان محلول صمغ دانه ریحان به‌عنوان یکی از منابع جدید هیدروکلوئید غذایی در ترکیب با صمغ‌های گوار و لوبیای لوکاست توسط یک رئومتر کنترل تنش در دامنه سرعت برشی 1000-01/0 بر ثانیه و دمای 20 درجه سانتی‌گراد مورد مطالعه قرار گرفت. مدل‌های رئولوژیکی مستقل از زمان کراس و کارو به‌خوبی با داده‌های منحنی جریان مخلوط صمغ‌های یادشده برازش داده شدند. شاخص رفتار جریان صمغ دانه ریحان کم‌ترین مقدار بوده و پس از آن به‌ترتیب صمغ‌های گوار و لوبیای لوکاست قرار داشتند. مخلوط 40-60 صمغ‌های دانه ریحان- گوار رفتار رقیق‌شونده با برش قوی‌تری داشت در حالی‌که مخلوط 20-80 این صمغ‌ها کم‌ترین انحراف را نسبت به رفتار نیوتنی از خود نشان داد. مخلوط 20-80 صمغ‌های دانه ریحان- لوبیای لوکاست دارای رفتار رقیق‌شونده با برش ضعیف‌تری در میان سایر مخلوط‌های این دو صمغ بود. صمغ دانه ریحان در غلظت‌های برابر دارای ویسکوزیته سرعت برشی صفر بسیار بیش‌تری نسبت به صمغ‌های گوار و لوبیای لوکاست بود (حدود 200 برابر صمغ گوار و 1400 برابر صمغ لوبیای لوکاست)، از این‌رو مخلوط کردن صمغ دانه ریحان با صمغ‌های یادشده باعث افزایش ویسکوزیته سرعت برشی صفر شد. افزایش نسبت صمغ دانه ریحان در مخلوط‌های یادشده سبب تغییر میزان شکست ساختار مخلوط هیدروکلوئیدی و نیز تشدید رفتار وابسته به زمان شد. همچنین فرآیند حرارتی 85 درجه سانتی‌گراد بر مخلوط صمغ‌های یاد شده در تغییر برخی پارامترهای رئولوژیکی آن‌ها مؤثر بود.